شعر:تولد دوباره

 تو تولد دوباره ای برام،تو طلوع جاودانه ای برام

تومحبت؛ تو سخاوت، تو یه دشت پر از خاطره ای

تو یه صبح روشن و آوازه ای؛ تو نجابت تو یه کوه

استوار تو یه قله ی رفیعی، پاک و بی بهانه ای

تو سرود عشق و امیدی ،همچو ماه آسمونی

تو تبلور شکوهی و خدای مهربونی؛تو صدای آشنایی

تو که بودی و که هستی؟ تو برام آلاله هستی

از کدوم قبیله هستی؟تو سپیده ی امیدی؛ تو طراوت بهاری

تو چشات شکوه عشقه؛تو صدات غمها غروبه

تو طلایه دار امید؛ تو چه گرمی مثل خورشید

اومدی از ظلمت شب ؛بدریدی غم و غربت

تو برام نور  امیدی؛ تو سکوت و این پلیدی

هتو یه بوسه ی عمیقی به یه قلب عاشقانه

رخت هر غمو دریدی؛ با یه شور ماهرانه

تو وجودت یک تولد؛تو حضورت بی توقع

تو یه ما من صلا بت، تو یه مومن با صداقت

تو بگو ستاره هستی؟ یا که نه از کدوم سیاره هستی

تو وجودی؛ تو یه نوری، تو یه آدم !،یا که یه فرشته هستی

دل من  دشت شقایق پر نور و پر امیده 

می دونم که تو ندونی این دل از  روزا چی دیده؛

تو تولد دوباره؛اومدی زندون غم تباه شده

اومدی شعله ی احساس وجود به پا شده

تو رو ای ماه تو رو ای جان می ستایم

با شهامت تا قیامت